
Organizm człowieka do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje określonych składników odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego powrót do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do aktualnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Gałąź medycyny koncentrująca się na takich działaniach to medycyna ortomolekularna. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Medycyna ortomolekularna – historia
Źródeł medycyny ortomolekularnej powinniśmy szukać w pracach doktora Linusa Paulinga – dwukrotnego laureata Nagrody Nobla. Na podstawie swoich badań, naukowiec doszedł do wniosku, że w organizmie chorych zmienia się poziom kluczowych dla jego funkcjonowania składników. Według Paulinga, by powrócić do pełni sił pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna koncentruje się na badaniu oddziaływania na siebie poszczególnych substancji odżywczych oraz ich znaczenia dla naszego zdrowia, a także procesach ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – najważniejsze substancje
Które jednak składniki są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Oczywiście te, które mają kluczowe znaczenie dla poprawnego funkcjonowania organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe witaminy, minerały zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, aminokwasy, złożone węglowodany, pro i prebiotyki oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych składników pokarmowych najważniejsze są te, których ludzki organizm nie syntetyzuje sam.